Sajenko

Sajenko znajduje się w regionie Suwalszczyzny, na obszarze Równiny Augustowskiej, będącej częścią Pojezierza Litewskiego. Jego wysokość wynosi 119,2 m n.p.m. Jezioro rozciąga się na powierzchni 35,8 hektarów, a jego wymiary osiągają 0,9 km długości oraz 0,4 km szerokości. Głębokość maksymalna wynosi 12,6 m, natomiast średnia głębokość to 4 m, co czyni je idealnym miejscem do obserwacji bogatej fauny i flory wodnej.

Długość linii brzegowej jeziora wynosi 3,13 km, a jego objętość osiąga imponujące 1422,8 tys. m³. Warto również zauważyć, że współczynnik rozwinięcia linii brzegowej wynosi 1,48, a wskaźnik odsłonięcia 8,9. Sajenko ma charakter jeziorka rynnowego i jest częścią rynnat polodowcowych, wraz z jeziorami Sajno i Sajenek. W roku 2000, jezioro to uzyskało III klasę czystości w hydrologicznym spisie wód.

Z geograficznego punktu widzenia, Sajenko znajduje się w granicach administracyjnych Augustowa, około 9 km od centrum miasta, w jego północno-wschodnim rejonie. Obszar ten, znany jako Sajenek (dawniej samodzielna wieś do 1973 roku), otoczony jest zabudową letniskową, która koncentruje się głównie wokół południowego brzegu jeziora. Ulice takie jak Sajenek, Pogodna, Gwiezdna czy Deszczowa nadają temu miejscu specyficznego charakteru, a reszta brzegu pokryta jest malowniczymi lasami Puszczy Augustowskiej.

Na południu jezioro powiązane jest z Sajenkiem za pomocą wąskiego przesmyku, na którym znajduje się most. Na północy z kolei wpada do niech rzeczka Rudawka. Na północny wschód od Sajenka znajduje się Rezerwat przyrody Stara Ruda, którego celem jest ochrona źródlisk Rudawki oraz unikalnych ekosystemów łęgowych i torfowiskowych.

W zachodniej części jeziora można dostrzec pozostałości cmentarza wojskowego z czasów I wojny światowej, na którym znajdują się mogiły żołnierzy zarówno armii niemieckiej, jak i rosyjskiej.

Co ciekawe, nazwy Sajenko i Sajenek mają swoje korzenie w języku jaćwieskim, najprawdopodobniej związanym z rdzeniem oznaczającym nurt czy prąd rzeki. Ta lokalizacja została także odnotowana w Regestrze spisania jezior Jego Królewskiej Mości, sporządzonym na zlecenie Zygmunta Augusta w 1569 roku. Historycznie, do czasu III rozbioru Polski w 1795 roku, jezioro znajdowało się w obrębie Wielkiego Księstwa Litewskiego.

Warto również wspomnieć, że na północny wschód od jeziora funkcjonowała rudnia, która przez wieki pozyskiwała żelazo z rudy darniowej, co pozostawiło po sobie widoczne świadectwa w postaci tam spiętrzających wodę oraz resztek żużlu.