Edward Milewski, urodzony 13 października 1894 roku w Augustowie, to postać, która zapisała się na kartach historii jako pułkownik kawalerii Wojska Polskiego. Jego działalność niepodległościowa i odwaga w służbie dla kraju uczyniły go znaczącą postacią w polskim ruchu narodowym.
Ostatecznie, zmarł 26 stycznia 1951 roku w Londynie, pozostawiając po sobie nie tylko zasługi wojskowe, ale również jako kawaler Orderu Virtuti Militari, co stanowi dowód jego odwagi oraz poświęcenia dla wolności Polski.
Życiorys
Edward Milewski był człowiekiem o bogatej historii wojskowej, który przeszedł przez wiele etapów w swojej karierze. Jego rodzicami byli Julian i Ksawery z Kołakowskich, co wskazuje na pewne związki rodzinne z tradycją wojskową.
W czasie I wojny światowej walczył po stronie rosyjskiej, gdzie zdobył cenne doświadczenie, kończąc kurs w szkole oficerskiej kawalerii. W kolejnych latach został awansowany na chorążego, a następnie na podporucznika. W roku 1917 zasilił I Korpus Polski w Rosji, w ramach którego był częścią 1 pułku ułanów. W lipcu tego samego roku uczestniczył w bitwie pod Krechowcami, co było istotnym momentem w jego karierze wojskowej.
Po rozwiązaniu I Korpusu Polskiego, w lipcu 1918 roku powrócił do Polski i od listopada dołączył do odrodzonego Wojska Polskiego. Nowe wyzwania przyniosły mu udział w wojnie z bolszewikami, w której zyskał reputację zdolnego dowódcy. Po zakończeniu konfliktu zaliczono jego awans do rotmistrza z datą 1 czerwca 1919 roku.
Kontynuując swoją służbę w 1 pułku Ułanów Krechowieckich, Milewski pełnił funkcję dowódcy szwadronu. W 1927 roku awansował na majora, a w latach 1927–1929 miał okazję dowodzić także szwadronem zapasowym swojego pułku. W lipcu 1929 roku jego kariera wojskowa nabrała nowego wymiaru, gdy został przeniesiony do 20 pułku ułanów w Rzeszowie na stanowisko kwatermistrza.
1 kwietnia 1930 roku objął posadę zastępcy dowódcy tego pułku, co tylko potwierdziło jego rosnący autorytet. 14 grudnia 1931 roku wzmocnił swoją pozycję wojskową, zostając awansowanym na podpułkownika pochodzącego z 3. lokaty w korpusie oficerów kawalerii. W kwietniu 1934 roku, nawiązując do swojego doświadczenia dowódczego, został mianowany dowódcą 3 pułku szwoleżerów w Suwałkach.
W marcu 1938 roku otrzymał awans na pułkownika, co świadczy o jego umiejętnościach przywódczych oraz zaufaniu ze strony przełożonych. Punktem kulminacyjnym jego służby był udział w kampanii wrześniowej 1939 roku, gdzie dowodził 3 pułkiem szwoleżerów oraz Brygadą Kawalerii „Edward”. Po bitwie pod Kockiem jego losy potoczyły się jednak w nieoczekiwanym kierunku, gdyż znalazł się w niewoli niemieckiej.
Edward Milewski spędził czas jako jeńca w Oflagu VII A Murnau. Uwolniony 29 kwietnia 1945 roku, wyemigrował do Włoch, gdzie wstąpił do 2 Korpusu Polskiego. W latach 1945–1947 pełnił funkcję dowódcy 25 pułku Ułanów Wielkopolskich. Po demobilizacji w Londynie, gdzie osiedlił się na stałe, zmarł i został pochowany na cmentarzu Stretham Park.
Ordery i odznaczenia
Edward Milewski jest postacią, której odznaczenia i wyróżnienia odzwierciedlają jego niezwykłe zasługi w historii Polski.
- Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari nr 128, przyznany za odwagę wykazaną podczas kampanii wrześniowej,
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 2601, który otrzymał w 1921 roku,
- Krzyż Niepodległości, nadany 17 września 1932 roku,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 11 listopada 1936 roku,
- Krzyż Walecznych, który został mu nadany czterokrotnie,
- Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 10 listopada 1928 roku,
- Krzyż Wojenny, otrzymany we Francji,
- Medal Wojskowy, nadany w Francji w 1930 roku,
- Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny, przyznany we Francji,
- Medal Zwycięstwa.
Te odznaczenia są świadectwem jego męstwa i zaangażowania w działania na rzecz ojczyzny.
Przypisy
- Mijakowski i Rozdżestwieński 2012 ↓, s. 75.
- Łukomski Ł. G., Polak P. B., Suchcitz S. A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 371 .
- Dziennik Personalny MSWoj. Nr 12/1930, s. 249.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, nr 11 z 06.07.1929 r., s. 192.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, nr 08 z 31.03.1930 r., s. 116.
- Rocznik Oficerów Kawalerii 1930 ↓, s. 33, 74.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, nr 11 z 15.12.1931 r., s. 397.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, nr 11 z 07.06.1934 r., s. 160.
- Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 142, 647.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, nr 01 z 26.01.1922 r., s. 4.
- M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, nr 11 z 06.05.1922 r., s. 348 po raz 1, 2 i 3.
- M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Tadeusz Szaciłło | Stefan Żabicki | Wincenty SzczęsnowiczOceń: Edward Milewski