Dom Turka w Augustowie

Przed wybuchem II wojny światowej, kamienica należała do rodziny Rechtmanów. Od roku 1922 przez pewien czas w budynku działał zakład fotograficzny prowadzony przez Judela Rotszejna. W okresie 1928-1936 kamienica gościła cukiernię, której właścicielem był Bośniak Kiamil Takosz, znany jako Turek. To właśnie od tej postaci pochodzi potoczna nazwa obiektu – Dom Turka.

Wojenne losy kamienicy są niestety mroczne. Od początku 1940 do czerwca 1941, obiekt był siedzibą NKWD i NKGB, gdzie w podziemiach aresztowano przeciwników reżimu. Na wyższych piętrach znajdowały się biura, a w podziemiach straszne warunki więzienia. W obliczu masakry NKWD, która miała miejsce 22 czerwca 1941, część więźniów ocalała, podczas gdy inne osoby, przetrzymywane w barakach przy Zarządzie Wodnym, zginęły.

Po wojnie, budynek przeszedł w ręce UB, które w latach 1945-1956 torturowało więźniów, a śledztwa IPN nie potwierdziły, by na terenie posesji istniały groby przypisywane UB. W lipcu 1945 roku, kamienica była jedną z lokalizacji przetrzymywania osób schwytanych podczas obławy augustowskiej. W kolejnych latach obiekt pełnił funkcje administracyjne, będąc siedzibą Milicji Obywatelskiej (1956-1981) oraz Wojsk Ochrony Pogranicza (1981-1992).

W 2006 roku zapadła decyzja o zwrocie kamienicy spadkobiercom rodziny Rechtmanów. Obiekt został następnie sprzedany prywatnemu przedsiębiorcy, który miał plany przeznaczenia go na cele handlowe. Władze Augustowa złożyły właścicielowi propozycję odkupu lub wymiany nieruchomości, aby umieścić w kamienicy placówki kulturalne. W 2011 roku, budynek został wpisany do rejestru zabytków pod numerem A-340. Natomiast w 2021 roku, jego nowym właścicielem został Instytut Pileckiego, który planuje, aby w obiekcie ulokowano oddział Instytutu oraz Muzeum Obławy Augustowskiej.