Dom Drzewiarza w Augustowie

Budynek, znany również pod różnymi nazwami, takimi jak Klub Kultury Robotniczej, Dom Kultury Robotniczej czy Klub „Tartak”, został oddany do użytku już w 1937 roku. Powstał jako świetlica, w otoczeniu osiedla robotniczego przy tartaku, który z kolei zyskał renomę w regionie dzięki produkcji drzewnej.

Charakterystyczne spadziste dachy budynku idealnie komponowały się z mroźnym i śnieżnym klimatem Suwalszczyzny, a drewno, wykorzystywane do budowy, pozyskiwano z pobliskiej Puszczy Augustowskiej. Kiedy zakończyła się II wojna światowa, Dom Drzewiarza zaczął pełnić rolę ośrodka kultury, w którym dostępne były różnorodne zajęcia, takie jak biblioteka, zespół mandolinistów oraz mniejsze sekcje sportowe i fotograficzne. Miejsce to stało się centrum społecznych wydarzeń, organizując akademie, spotkania i inne imprezy kulturalne.

Do 1959 roku, w jednym ze skrzydeł budynku, obejmujących wspomniane wcześniej instytucje, funkcjonowała także Szkoła Podstawowa na Lipowcu. Z biegiem lat budynek dostosowywał się do zmieniających się potrzeb lokalnej społeczności, m.in. poprzez utworzenie przychodni zdrowia z gabinetem stomatologicznym. Lata 80. XX wieku przyniosły zmiany, w których to obiekt stał się siedzibą filii Miejskiego Domu Kultury.

Jednak z czasem, po likwidacji zakładów drzewnych, Dom Drzewiarza zaczął popadać w ruinę. Dopiero w 2012 roku obiekt zyskał nowe życie, gdy został sprzedany Fundacji „Cordis”, co otworzyło nowy rozdział jego historii i dało nadzieję na przywrócenie mu dawnej chwały.