Stanisław Pużyński to znany polski psychiatra i neurolog, który zapisał się w historii medycyny jako jeden z wybitniejszych specjalistów w swojej dziedzinie. Urodził się 23 kwietnia 1936 roku w Augustowie, a swoje życie zakończył 8 listopada 2015 roku w Warszawie.
W trakcie swojej kariery uzyskał tytuł profesora oraz doktoratu habilitowanego nauk medycznych, co podkreśla jego znaczący wkład w rozwój psychiatrii i neurologii w Polsce.
Życiorys
W 1953 roku rozpoczął swoją edukację na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Białymstoku. Już od 1958 roku pełnił rolę zastępcy asystenta w Zakładzie Anatomii Patologicznej, a w 1960 roku uzyskał dyplom ukończenia studiów. Następnie rozpoczął pracę w Szpitalu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Choroszczy. Po ukończeniu stażu podyplomowego w 1961 roku, został asystentem w Klinice Psychiatrycznej. W 1963 roku zdobył specjalizację I stopnia w psychiatrii oraz uzyskał stopień doktora nauk medycznych, a rok później awansował na stanowisko starszego asystenta. W 1965 roku osiągnął II stopień specjalizacji w psychiatrii i został adiunktem.
W 1968 roku habilitował się, a recenzentami jego pracy byli profesor Stanisław Cwynar oraz Tadeusz Bilikiewicz. Dwa lata później, w 1970 roku, objął stanowisko wicedyrektora Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Pruszkowie. W 1973 roku miał zaszczyt nadzorować przeniesienie tej instytucji do nowej siedziby, mieszczącej się przy ulicy Jana Sobieskiego w Warszawie.
W latach 1975-2002 był członkiem Komisji Leków, która później przekształciła się w Komisję Rejestracji Środków Farmaceutycznych i Materiałów Medycznych, działającą przy Ministrze Zdrowia. Ponadto, od 2005 roku zasiadał w Komisji Środków Leczniczych Urzędu Rejestracji Leków. W 1987 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego nauk medycznych. Cała jego kariera zawodowa była poświęcona psychiatrii, szczególnie badaniom nad depresją oraz zaburzeniami zachowania. Stanisław Pużyński był autorem i współautorem wielu podręczników oraz publikacji dotyczących psychiatrii.
Był również założycielem i kierownikiem II Kliniki Psychiatrycznej Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie od 1971 do 2005 roku. Ponadto, stanowił organizatora pierwszego w Polsce Oddziału Chorób Afektywnych oraz brał udział w pracy jako wieloletni konsultant krajowy w dziedzinie psychiatrii w latach 1991-2005. W latach 1991-2001 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Psychiatrii i Neurologii oraz przewodniczącego Komisji Etyki Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. W 2006 roku przeszedł na zasłużoną emeryturę.
W 2001 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Spoczywa na starym cmentarzu na Służewie przy ul. Fosa.
Dorobek naukowy
Stanisław Pużyński, jako wybitny naukowiec, miał istotny wpływ na rozwój wielu adeptów akademickich. Był promotorem dwudziestu przewodów doktorskich, co świadczy o jego zaangażowaniu w kształcenie przyszłych uczonych. W ramach swej działalności akademickiej nadzorował również trzy habilitacje, a jeden z jego doktorantów osiągnął status profesora, co podkreśla jakość jego mentorskiego wsparcia.
Jego dorobek publikacyjny jest niezwykle bogaty – ukazało się około 420 prac jego autorstwa, w tym 12 monografii oraz podręczników, co świadczy o jego znaczącej roli w nauce. Dzięki tym osiągnięciom, Pużyński przyczynił się do wzbogacenia wiedzy w swojej dziedzinie.
Członkostwo
Stanisław Pużyński aktywnie zaangażował się w szereg organizacji naukowych, pełniąc różne funkcje, które świadczą o jego znaczącym wkładzie w rozwój psychiatrii i nauk pokrewnych. Jego przynależności to:
- honorowy członek Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego,
- członek Rady Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk,
- członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego – Wydział V Nauk Medycznych,
- członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności – Wydział V Lekarski,
- członek Rady Naukowej Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie (od 1970 roku), przewodniczący w latach 2003–2007,
- członek Rady Naukowej Instytutu Farmakologii im. Jerzego Maja PAN w Krakowie (1990–2007),
- członek Komitetu Bioetyki PAN (2011–2014),
- członek Komitetu Patofizjologii Klinicznej PAN,
- członek Komitetu Terapii Doświadczalnej PAN (1982–2007),
- członek Odwoławczej Komisji bioetycznej przy Ministrze Zdrowia (2000–2014).
Wybrane publikacje
W dorobku Stanisława Pużyńskiego znajduje się wiele istotnych publikacji, które znacząco wpłynęły na rozwój psychiatrii w Polsce i nie tylko. Poniżej prezentujemy wybrane pozycje napisane przez tego wybitnego specjalistę:
- „Depresje” (PZWL 1980, 1988),
- „Psychiatria” tom. I (współautorzy A. Bilikiewicz, J. Rybakowski i J. Wciórka, Wyd. Medyczne Edra Urban & Partner, 2002, 2012),
- „Dylematy współczesnej psychiatrii. Problemy kliniczne, etyczne, prawne” (Wydawnictwo ENETEIA, 2015),
- „Depresje i Zaburzenia Afektywne” (1996, 1998, 2002, 2005),
- „Leki Psychotropowe” (1996),
- „Leksykon Psychiatrii” (1993),
- „Zasady Rozpoznawania i Leczenia Zaburzeń Psychicznych” (red. wspólnie z M. Beręsewicz 1993),
- „Psychofarmakologia Doświadczalna i Kliniczna” (red. wspólnie z prof. W. Kostowskim) (1980, 1986, 1996),
- „Leki Psychotropowe w Terapii Zaburzeń Psychicznych” (2002),
- „Leki Przeciwdepresyjne” (2005).
Przypisy
- Tadeusz Parnowski, Wspomnienie o profesorze Stanisławie Pużyńskim (23.04.1936−8.11.2015), Open Journal Systems, Via Medica
- Profesor Stanisław Pużyński, 1936 - 2015, Pro memoria, Biuletyn nr 1/2016 - pismo Okręgowej Izby Lekarskiej. Okręgowa Rada Lekarska w Białymstoku
- Zmarł Prof. Stanisław Pużyński, Polskie Towarzystwo Psychiatryczne, 10.11.2015 r.
- Stanisław Pużyński, nekrolog Gazeta Wyborcza, 10.11.2015 r.
- Stanisław Pużyński, Lubimy czytać
- Stanisław Pużyński, Eneteia
Oceń: Stanisław Pużyński