Sławomir Andrzej Miklaszewski był wybitnym polskim naukowcem, którego działalność miała daleko idący wpływ na rozwój gleboznawstwa w Polsce. Urodził się 11 listopada 1874 roku w Augustowie i zmarł 5 stycznia 1949 roku w Iłży.
Jako profesor Politechniki Warszawskiej, Miklaszewski znacząco przyczynił się do formowania się tzw. „polskiej szkoły gleboznawstwa“. Jego prace naukowe i encyklopedyczne mają istotne znaczenie dla badań nad glebą i jej właściwościami, wpływając na wiele dziedzin rolnictwa oraz ochrony środowiska.
Życiorys
Sławomir Miklaszewski urodził się w rodzinie Jana Andrzeja (1834–1906) oraz Celiny Magdaleny z Brzozowskich (1846–1899). W 1899 roku ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie jego głównym kierunkiem była chemia analityczna. Po zakończeniu edukacji przez dwa lata pełnił funkcję starszego asystenta w Katedrze Chemii Rolniczej na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.
W 1901 roku Miklaszewski zainicjował organizację Pracowni Gleboznawczej przy Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie, gdzie z czasem został kierownikiem. Jego kariera na Politechnice Warszawskiej trwała od momentu włączenia Pracowni do tej uczelni w 1919 roku aż do jego śmierci.
Profesor Miklaszewski był osobą niezwykle aktywną w obszarze dydaktyki, nauki i publikacji. Był pionierem polskiej szkoły gleboznawczej, badając gleby jako produkt zarówno warunków geologicznych, jak i klimatycznych. Jego praca zaowocowała „Zarysem klasyfikacji prowizorycznej gleb Polski”, a także był autorem znaczących publikacji kartograficznych.
Do kluczowych dzieł Mikaszewskiego zalicza się: przeglądowa mapa gleb Królestwa Polskiego w skali 1:500 000 z 1907 roku, co stanowiło pierwszą na świecie mapę gleboznawczą obejmującą tak duży obszar, oraz mapy „Gleby Polski” (1927) i „Mapa gleb Litwy” (1924), obie w skali 1:500 000.
Sławomir Miklaszewski był uznawanym na całym świecie naukowcem, który wprowadził do międzynarodowej terminologii gleboznawczej polski termin „rędzina” (rendzina), określający kamieniste gleby powstające na skałach węglanowych. Jako encyklopedysta był także autorem tomów nr 27-30 w Praktycznej encyklopedii gospodarstwa wiejskiego, dotyczących powstawania i kształtowania się gleby.
W dniu 29 lipca 1950 roku, pośmiertnie, Prezydium Rządu przyznało mu Państwową Nagrodę Naukową III stopnia (zespołową) za opracowanie mapy gleb polskich w skali 1:1 000 000. Zmarł 5 stycznia 1949 roku w Iłży, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera J-5-24,25).
Przypisy
- Przyznanie Państwowych Nagród Naukowych i Artystycznych. „Nowa Kultura”. Rok I, Nr 19, s. 2, 06.08.1950 r. Warszawa: Związek Literatów Polskich. [dostęp 23.08.2024 r.]
- Cmentarz Stare Powązki: MIKLASZEWSCY i JASZOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 19.01.2020 r.]
- Sławomir Andrzej Miklaszewski [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 07.05.2022 r.]
- M.P. z 1929 r. nr 276, poz. 638 „za zasługi na polu podniesienia rolnictwa”.
- Miklaszewski 1922 ↓.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Paweł Zworski | Marian Górski (ekonomista) | Jan Jaworowski (matematyk) | Florian Plit | Krzysztof Chełmiński | Emil Leon Post | Zygmunt Jasiński (profesor) | Zbigniew Kundzewicz | Wojciech Popławski | Jadwiga Towarnicka | Andrzej Sobolewski (fizyk)Oceń: Sławomir Miklaszewski