Tadeusz Bronakowski urodził się 3 listopada 1959 roku w Augustowie. Jest on znanym polskim duchownym rzymskokatolickim, który przez wiele lat angażował się w życie Kościoła.
W swojej karierze uzyskał tytuł doktora prawa kanonicznego, co odzwierciedla jego głęboką znajomość przepisów oraz zasad funkcjonowania Kościoła katolickiego.
Od 2006 roku pełni funkcję biskupa pomocniczego w diecezji łomżyńskiej, przyczyniając się do duchowego rozwoju i organizacji lokalnych wspólnot.
Życiorys
Tadeusz Bronakowski uzyskał ukształtowanie duchowe i intelektualne niezbędne do pełnienia roli duchownego. Urodził się 3 listopada 1959 roku w Augustowie. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego w Suchowoli, w latach 1978–1984 odbył studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Łomży. Udzielenie święceń kapłańskich miało miejsce 26 maja 1984 roku w katedrze łomżyńskiej z rąk biskupa Juliusza Paetza, co stało się milowym krokiem w jego karierze religijnej.
Tadeusz Bronakowski został inkardynowany do diecezji łomżyńskiej. W latach 1985–1988 kontynuował naukę, uzyskując tytuł magistra prawa kanonicznego na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Jego praca doktorska, obroniona w 1993 roku na tej samej uczelni, dotyczyła granic i ustroju Diecezji Łomżyńskiej w latach 1925–1992, co potwierdza jego zaangażowanie w badania kanoniczne.
W 1984 Tadeusz Bronakowski rozpoczął pracę jako wikariusz w parafii Nowogród. W kolejnych latach, od 1985 do 1986, pracował jako notariusz w sądzie biskupim w Łomży, a następnie, w latach 1986–1997, pełnił obowiązki notariusza kurii diecezjalnej. Awansował na wicekanclerza kurii w 1991 roku, a w 1994 zdobył pozycję wizytatora dla kanonicznej wizytacji parafii. W 2003 roku był wizytatorem urzędu dziekańskiego oraz parafii dziekana rejonowego.
Dzięki jego staraniom w 1995 roku został sędzią sądu biskupiego diecezji ełckiej, a rok później objął podobne stanowisko w diecezji łomżyńskiej. W 1997 roku bronakowski, zostając dyrektorem Domu Biskupiego, zyskał także kierownictwo Diecezjalnego Domu Rekolekcyjnego. Jego działalność w strukturach kościoła katolickiego obejmowała liczne funkcje, w tym przewodniczenie komisji stypendialnej Funduszu Diecezji Łomżyńskiej „Dzieło Nowego Tysiąclecia”. Poza tym był współredaktorem kwartalnika „Łomżyńskie Wiadomości Diecezjalne” oraz „Rocznika Diecezji Łomżyńskiej”, co również dowodzi jego aktywności w zakresie publikacji.
W 2006 roku papież Benedykt XVI mianował Tadeusza Bronakowskiego biskupem pomocniczym diecezji łomżyńskiej, przydzielając mu stolicę tytularną Tigisi w Mauretanii. Święcenia biskupie miały miejsce 4 marca 2006 roku, odbywając się w katedrze łomżyńskiej i były dziełem biskupa diecezjalnego Stanisława Stefaneka, przy asyście Tadeusza Zawistowskiego oraz Wojciecha Ziemby, arcybiskupa metropolity białostockiego. Jego biskupie zawołanie „Nolite timere, Deus caritas est” (Nie lękajcie się, Bóg jest miłością) obrazuje głęboki duchowy wymiar jego posługi.
W ramach Konferencji Episkopatu Polski Bronakowski przewodniczy Zespołowi ds. Apostolstwa Trzeźwości oraz wspierał działania Zespołu ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych. Jego uczestnictwo w radzie prawnej, zespole ds. Polonii oraz działalność w Zespole Pomocy Kościołowi na Wschodzie odbijają znaczenie Jana Pawła II dla społeczeństwa polskiego i misyjność kościoła.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Witold Mroziewski (duchowny) | Marek Zalewski (duchowny) | Dariusz ZalewskiOceń: Tadeusz Bronakowski